Anna urodziła się w Mill Brook w hrabstwie Colchester w prowincji Nowa Szkocja w Kanadzie, jako Anna Haining Swan 6 sierpnia 1837 roku. Jej ojcem był Alexander Swan, który emigrował do Kanady z Dumfries w Szkocji w Wielkiej Brytanii. Jej matka to Ann Graham urodzona w Kanadzie, a jej przodkowie przybyli z Orkadów w Szkocji w Wielkiej Brytanii.
Anna miała 227 cm wzrostu i posiadała dwanaścioro rodzeństwa, które było średniego wzrostu podobnie jak jej rodzice. W wieku 4 lat miała 137 cm wzrostu, w wieku 6 lat - 157 cm i była tylko 2,5-5 cm niższa od swojej matki, w wieku 10 lat miała już 185 cm, w wieku 15 lat miała 213 cm wzrostu, a maksymalny wzrost 227 cm osiągnęła 2 lata później.
W 1862 roku amerykański showman Phineas Taylor Barnum usłyszał o olbrzymce z Nowej Szkocji. Wysłał swojego przedstawiciela do New Annan, gdzie Anna mieszkała z rodziną. Miał namówić szesnastolatkę do przyjazdu razem z mamą do Nowego Jorku. Zaoferował jej wynagrodzenie w wysokości 1000 $ miesięcznie za wystąpienia publiczne w swoim muzeum Barnum's American Museum zlokalizowanym na Manhattanie w Nowym Jorku. Anna chciała się jeszcze edukować i była zadowolona nie tylko z tej propozycji, ale także z możliwości brania prywatnych lekcji 3 godziny dziennie przez 3 lata, które zorganizował jej Barnum.
Przedstawił ją jako najwyższą dziewczynę na świecie, ubrał w kostium wykonany z 91 metrów satyny i 45 metrów koronki i zestawił z Commodore George'm Washingtonem Morrisonem Nuttem, który miał tylko 73,66 cm wzrostu i ważył 10,886 kg. Anna była jedyną olbrzymką na świecie w tamtych czasach i przyciągała tłumy ludzi, z którymi chętnie rozmawiała.
Interesowała się literaturą i muzyką i była uważana za bardzo inteligentną osobę. Zajmowała się też nauką aktorstwa, gry na fortepianie i śpiewu. Wystąpiła w jednej sztuce jako Lady Macbeth.
Barnum napisał o niej:
"Inteligentna i w żadnym wypadku nie wyglądająca na chorą dziewczynę. Podczas długiego okresu kiedy była u mnie zatrudniona, została odwiedzona przez tysiące osób."
Anna o mało co nie spłonęła żywcem 13 lipca 1865 roku, kiedy to muzeum Barnuma zostało zniszczone przez ogień. Schody stały w płomieniach, a jej rozmiar uniemożliwił jej ucieczkę przez okno. Na szczęście pracownicy znaleźli w pobliżu dźwig na strych, tam zburzyli ścianę wokół okna i stamtąd 18 mężczyzn trzymających linę opuściło ją na ziemię za pomocą wielokrążka. Po tym zdarzeniu wyjechała do domu w New Annan, żeby zregenerować siły, jednak szybko wróciła do Nowego Jorku do pracy w nowym muzeum Barnuma. Nieszczęśliwy zbieg okoliczności spowodował, że to muzeum także spłonęło w marcu 1868 roku. Podczas tego krótkiego pobytu w Kanadzie odwiedziła rodzinę i występowała publicznie w prowincji Nowa Szkocja.
Po powrocie do USA Anna zaczęła jeździć po świecie dając publiczne występy. Ich elementem była taśma miernicza owinięta wokół talii, którą pozwalała owinąć się kobietom z widowni. Taśma mogła zostać owinięta średnio 3 razy wokół talii przeciętnej kobiety.
W 1869 roku podczas tournée po Wielkiej Brytanii jakaś dziennikarka powiedziała:
"Anna gdy stoi, góruje nad wszystkimi mężczyznami, a gdy usiądzie góruje nad większością kobiet. Ma owalną twarz i wypowiada się spokojnie łagodnym głosem."
Gdy była zobaczyć przedstawienie cyrkowe w mieście Halifax w Kanadzie, została zauważona przez promotora, który z miejsca ją zatrudnił. W cyrku tym pracował kapitan Martin Van Buren Bates urodzony 9 listopada 1845 roku, który był zbliżonego wzrostu jak ona. Nazywany był gigantem z Kentucky. Promotor przewidywał, że występy pary olbrzymów mogą cieszyć się powodzeniem. Tak też się stało i para została turystyczną sensacją.W 1871 roku popłynęli statkiem razem z cyrkiem na tournée po Europie. W czasie podróży szybko się poznali. Uczucie zakwitło tak bardzo, że się pokochali i ogłosili zaręczyny.
Wzięli ślub 17 czerwca 1871 roku w kościele St Martin-in-the-Fields w Londynie w Wielkiej Brytanii. Ceremonię zgodził się poprowadzić znajomy Anny, wielebny Rupert Cochrane, który w tym czasie wygłaszał kazania w Londynie. Mimo swojej wysokiej postury (191 cm) Rupert wyglądał na małego stojąc obok olbrzymiej panny młodej i pana młodego. Ślub był wielkim wydarzeniem o charakterze publicznym. Tysiące ludzi chciało w nim uczestniczyć, przyciąganych przez to niezwykłe widowisko, a także rozbrajającą dobrą naturę zakochanej pary. Królowa Wielkiej Brytanii Wiktoria Hanowerska osobiście wręczyła im dwa duże wysadzane diamentami złote zegarki jako prezenty ślubne.
Miesiąc miodowy spędzili w hotelu Star and Garter w okręgu Richmond w Londynie. Później występowali przed królową Wiktorią i Edwardem VII księciem Walii. Podróżowali po Europie przez 14 miesięcy i byli przedstawiani jako największa para małżeńska na świecie.
W 1872 roku Martin kupił 130 akrów (52,6 ha) ziemi w pobliżu Seville w stanie Ohio w USA, którą wykorzystał do hodowli koni rasy perszeron i najlepszej rasy bydła krótkorogiego. Wybudował tam też dom przystosowany do rozmiarów swoich i Anny, w którym sufity znajdowały się na wysokości 4,27 m. Nawet piwnica miała 2,74 m głębokości. Dom posiadał też odpowiedniej wielkości drzwi o wysokości 2,5 m oraz meble pasujące dla pary olbrzymów.
19 maja 1872 roku w Londynie Anna urodziła córeczkę ważącą 8,165 kg i mającą 68,58 cm wzrostu, która urodziła się martwa, a jej ciało zostało umieszczone w formaldehydzie i wystawione na pokaz w sali koncertowej St. James's Hall w Londynie, a później w Kryształowym Pałacu (Crystal Palace).
19 stycznia 1879 roku w Seville urodziła drugie dziecko, które było największe i najcięższe w historii.
Anna zmarła na gruźlicę w Seville w hrabstwie Medina w stanie Ohio w USA 5 sierpnia 1888 roku, na dzień przed swoimi 42 urodzinami. Główną przyczyną śmierci była niewydolność serca, a wcześniej zmagała się też z powiększoną tarczycą. Zostawiła majątek warty 40000 $. Cześć jej ubrań i biżuterii została rozdzielona między członków rodziny, a potomkowie udostępnili trochę jej rzeczy do wystawienia w muzeum Sunrise Trail Museum w Tatamagouche w prowincji Nowa Szkocja niedaleko miejsca, gdzie Anna się urodziła.
Jej mąż Martin kilka lat później ożenił się ponownie. Żoną została Annette Weatherby, córka jego pastora, która była średniego wzrostu. Pozbył się też domu, w którym mieszkał razem z Anną i zamieszkał w domu normalnej wielkości w centrum miasta Seville. Musiał jednak powiększyć sypialnię, żeby pomieściła jego wielkie łóżko i wziął też ze sobą kilka swoich ulubionych krzeseł.
Zmarł na zapalenie nerek 7 stycznia 1919 roku w Seville. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Mound Hill Cemetery w Seville.
Najcięższe dziecko, które przeżyło komplikacje związane z tak dużą wagą, urodziła Carmelina Fedele w Aversa we Włoszech w 1955 roku. Jej syn ważył 10,2 kg.
Najcięższe dziecko urodzone w Polsce to był Kacper, który ważył 7,13 kg i miał 66 cm wzrostu.
Jak podaje księga rekordów Guinnessa 3 czerwca 1961 roku został odnotowany w Turcji poród chłopca, który ważył 10,999 kg. Matką była Sadaat Cor. Przypadek ten został odkryty w styczniu 1978 roku i mimo że informowały o nim większe agencje informacyjne to jednak nie można w pełni zaufać tym doniesieniom.
Brak komentarzy
Prześlij komentarz
Proszę nie reklamować stron internetowych.