Rekord prędkości pobił pilot Eldon W. Joersz, któremu towarzyszył George Morgan, a maksymalny pułap uzyskał pilot Robert C. Helt z towarzystwem Larry'ego Elliotta.
Samolot ten jest cholernie szybki i w przypadku wykrycia pocisków ziemia-powietrze najlepszą taktyką było przyspieszyć i je zgubić. Samolot ten służył w amerykańskich siłach powietrznych od 1964 do 1998 roku. Spośród 32 wybudowanych egzemplarzy 12 zostało zniszczonych w wypadkach. Samolot posiada dwuosobową załogę z pilotem znajdującym się w przednim kokpicie i drugim oficerem Reconnaissance Systems Officer (RSO - oficer od systemów zwiadowczych) w drugim kokpicie, który monitorował systemy inwigilacji i wyposażenia.
Malowany był na ciemnoniebieski kolor w celu zwiększenia temperatury i jako kamuflaż na tle nocnego nieba. Stąd też wzięła się nazwa Blackbird (czarny ptak). Konstrukcja samolotu wykonana jest w 85 % z tytanu a pozostała część to materiały kompozytowe.
Możliwość latania na dużych wysokościach wymusiła stosowanie przez załogę specjalnych hermetycznych kombinezonów podobnych do tych stosowanych w statkach kosmicznych. Zwykłe maski nie byłyby w stanie dostarczyć wystarczającej ilości tlenu na wysokościach powyżej 13000 m.
Zastosowane silniki The Pratt & Whitney J58-P4 były jak na tamte czasy bardzo innowacyjne. Pierwszy lot samolotu odbył się 22 grudnia 1964 roku w Palmdale w Kalifornii w USA, a zaczął być wykorzystywany w służbie w styczniu 1966 roku. Tylko 93 pilotów pilotowało ten samolot, który nazywany był przez nich "sanki".
Brak komentarzy
Prześlij komentarz
Proszę nie reklamować stron internetowych.